అమ్మమ్మ...
తెలుగు, సంస్కృతం.. ఉభయభాషా ప్రవీణురాలుఇంగ్లీష్ అంతగా రాకపోయినా రోజుకి ఒకసారైనా చాలానే పదాలు ఉపయోగిస్తూ మాకు డెత్ వారెంట్స్ ఇష్యూ చేస్తూ ఉంటుంది. అమ్మమ్మ జపాలు, పూజల గురించి చెప్పుకోవాలంటే ఆవిడ చదివిన అష్టాదశ పురాణాల తరవాత మనం ఒక నవదశ పురాణం చెప్పుకోవాలి. ఇదిగో ఈ చిన్న ఉదాహరణ.
ఆమె కడిగీ కడిగీ పాదాలు పాసిపోయాయి అంటే నమ్ముతారా? దాంతో డాక్టర్ గారు చాలా సీరియస్ గా 'నేనిచ్చిన మందులు కొంతవరకే పనిచేస్తాయి. సమస్య పూర్తిగా నయమవ్వాలంటే మీరలా నీళ్ళలో నానటం తిరగటం లాంటివి అజ్జెంటుగా మానెయ్యాలి. లేదంటే మీ ఇష్టం' అని చీవాట్లు పెట్టారు. అయినా మా అమ్మమ్మ వింటేగా..! ఆమె వదలందే ఈయన మాత్రం ఏం చేస్తాడు. రోజుకి కనీసం పదిహేను బకెట్ల నీటితో కడిగేస్తోంది కాబట్టే ఇలాంటి వ్యాధులు వస్తున్నాయి. తప్పించుకోలేక డాక్టర్ వంక దీనంగా చూస్తూ శ్రీ రామచంద్రులవారు డాక్టర్ గారితో "నన్నేం చెయ్యమంటారు డాక్టర్ గారు. ఇలా నీళ్ళలో తిరగటం నాకు మాత్రం సరదానా ఏంటీ. అదిగో.. హైదరాబాద్ లో ఉన్న ఆ మహాతల్లి వల్ల నాకీ కష్టాలు. వాళ్ళు బావుండాలీ, వీళ్ళు బావుండాలీ అంటూ.. వాళ్ళ అందరి సంగతినీ నేనే చూసుకోవాలంటూ, చెప్పిన పేర్లే చెప్పి, వివరించిన విషయాలే మళ్ళీమళ్ళీ వివరించి.. ఒక్కొక్కళ్ళ పేరు చెప్పి ఒక్కో బకేటెడు నీళ్ళతో నా కాళ్ళు కడిగి పారేస్తోంది. అందరూ కొలుస్తున్న నా కాళ్ళలో ఏం లేదు సార్. అంతా ఆవిడ చేతుల్లోనే ఉంది!" అన్నాడు.
అవును మరి... డాక్టర్ గారు చీవాట్లు పెట్టింది అమ్మమ్మకి కాదు.. రాముడికే.
"ఆ రోజుల్లో శబరి ఎంగిలి పండు ఇస్తున్నా సంతోషంగానే తిన్నాను. అలాగని ప్రతిరోజు నాకు ఎంగిలిదే పెడతానంటే ఎలా సార్. ఆ మధ్య ఎప్పుడో ఓ సారి ఈవిడ చేత కాళ్ళు కడిగించుకున్నాను. అంతే.. ప్రతి రోజు ఇన్నేసి నీళ్ళతో.. హుమ్మ్..! చూడండి సార్, చివరికి ఆవిడ నా కాళ్ళు కడిగిన నీళ్లన్నీ ఇలా నా కళ్ళలో నుండి వచ్చేస్తున్నాయి పెల్లుబికి! మీరే ఏదో ఒక ఉపాయం చెప్పండి" అని వేడుకోలుగా అడిగాడు పాపం.
డాక్టర్ గారన్నారు.. 'పోనీ మీ బాస్ ని అడిగి వేరే ఊరికి బదిలీ చేయించుకోండి అని. నా మొహంలే. నాకు ఆ అదృష్టం కూడానా మహాప్రభో.. కనీసం ఆ ఆప్షన్ కూడా లేదు నా బతుక్కి. బాస్ అంటే నేనే.. నేనంటేనే నా బాస్. ఆ మధ్య ఓ సారి కొన్ని సెటిల్మెంట్స్ చెయ్యాల్సొచ్చి నేనే మారు వేషంలో ఇలా కొంత కాలం పాటు ఈ భూమ్మీద ఉన్నాను. అంతే.. ఫినిష్.. దాని పర్యవసానం... ఇప్పుడీ పెద్దావిడ చేతుల్లో నా బతుకు పాసిపోవటం. విచిత్రం చూడండి.. వీళ్ళాయన కూడా నా భక్తుడే.. కానీ ఆయన మరీ ఇంత వైల్డ్ కాదు. అలా ఓ దణ్ణం పెట్టుకుని వదిలేస్తాడు. ఈవిడే ఇలా. పోనీ తినటానికి ఏదైనా పెడుతుందేమో అనుకుంటే, రోజు ఓ చెంచాడు పంచదారో, ఇంకొంచెం భక్తి ఎక్కువైతే ఓ చిన్న గిన్నెడు పొంగలీ, లేదంటే పులిహోర. ఇవేగా నాకు. పోనీ అవైనా నాకు పూర్తిగా పెడుతుందా అంటే.. నాకు అలా వాసన చూపించటానికి దగ్గరికి తీసుకొస్తుంది. ఈలోగా.. అదిగో ఉన్నాడుగా వాళ్ళ మనవడు...ఆ దరిద్రుడు కాంబోడియా వరద బాధితుడిలాగా చూస్తూ నిలబడగానే వాడి చేతుల్లో నాకోసం చేసిన నైవేద్యాన్ని పెట్టి పంపించేస్తుంది. పోనీ ఆ కోతిగాడు.. అదే.. వాళ్ళ మనవడు.. నా పాదపూజ అవుతున్న సమయంలో వస్తాడా అంటే.. అహా.. రాడు.. సరిగ్గా నైవేద్యం సమయానికి తయారవుతాడు. అక్కడ ఇంటిముందు గేటు దగ్గర కూర్చుని అడుక్కుతినేవాళ్ళు తింటున్నట్టుగా పులిహోర పొంగళ్ళని తినేస్తూ ఉంటాడు కక్కుర్తి మొహంగాడు' అని వాపోయాడు పాపం రామయ్య.
ఎక్కడో సముద్రం కింద ఉన్న పెద్దాయన కూడా ఈవిడ పూజల ధాటికి ఇల్లు ఖాళీ చేసి అండమాన్ నికోబార్ అడవుల్లో తలదాచుకోవాల్సిన పరిస్థితి. అదీ మా అమ్మమ్మ పవర్.
మొన్నొక రోజున.. ఈవిడ జపాలు, పూజలు అన్నీ అయిపోయాక కాలక్షేపానికి చదువుకోటానికి ఆంధ్రజ్యోతి దిన పత్రికలో వచ్చే ఆదివారం పుస్తకం ఇమ్మంది. నాకు తెలుసు, ఈ విషయంలో మొగుడు పెళ్ళాలు తెలంగాణా ఆంధ్రా జిల్లాల నేతల్లాగా... ఆదర్శ దంపతుల్లాగా వాదించుకుంటారని. కాబట్టే ఆనాడు "ఈనాడు" కూడా తెచ్చి ఉంచాను ముందే. ఎందుకంటే... అమ్మమ్మకి తీరిక దొరికి సరిగ్గా ఆ పుస్తకాన్ని పట్టుకునే సమయానికే, తాతయ్య సంధ్యావందనాలు, దేవతార్చనలు భోజనం పూర్తయ్యి ఆ పుస్తకం పట్టుకునే సమయం రానే వస్తుంది. అందుకే నా జాగ్రత్తలో నేనున్నాను. ఆ విధంగా ఆ పూటకి ఆ విషయంలో భారత్ నేపాల్ మధ్య ఉన్నంత సత్సంబంధాల లాంటివి వాళ్ళిద్దరి మధ్యా నెలకొల్పటంలో నా కృషి పరిఢవిల్లిందన్నమాట. నా ఈ తెలివి తేటలకి ఇది ఒక మెచ్చు తునక. మీరందరూ ఇప్పుడు చప్పట్లు కొట్టాలి నా సమయస్ఫూర్తికి (కొంచెం కష్టమైనా సరే..).
సరే.. పుస్తక పఠనం ఆరంభం. తాతయ్య భోజనం తరవాత వక్కపొడి నమిలినట్టుగా ఓ పది నిమిషాలు ఈనాడు పుస్తకాన్ని నమిలేసి 'కాసేపు అలా నడుం వాలుస్తా' అనుకుంటూ లోపలికెళ్ళాడు శాలువా కప్పుకుని. ఆయనది ఒక కోడి నిద్ర. గట్టిగా ఫది నిమిషాలు పడుకుంటాడో లేదో.. లేస్తూనే.. 'ఏమ్మా.. కాస్త కాఫీ నీళ్ళు పోస్తావూ అంటూ లేస్తాడు. మధ్యాన్నం పూట నిద్ర లేచాక.. ఆయనకి ఆవలింత కంటే ముందు 'కాఫీ' అనే పదం వస్తుంది. ఆ తరవాతే.. అది కూడా కాఫీ రావటం లేట్ అయితేనే ఆవలిస్తాడు. లేదంటే అది కూడా బంద్.
ఆంద్రజ్యోతి పుస్తకం చదువుతూ అందులోకి లీనమైపోయిన అమ్మమ్మకి అందులో అత్యంత ఆకర్షణీయమైన ప్రకటన ఒకటి కనిపించింది. KVR ఇంస్టిట్యూట్ వాళ్ళు స్పోకెన్ ఇంగ్లీష్ నేర్పిస్తారనే ప్రకటన అది. దాని సారాంశం - రోజుకి ఒక్క గంట సేపు... అది కూడా ఇంట్లో కూర్చుని సాధన చేస్తే చాలు ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడటం కేవలం నెల రోజుల్లో వస్తుంది అని. అది చదివిన అమ్మమ్మ... నన్ను పిలిచి అది చూడమంది. సరే అని మొత్తం చదివేశాను. అప్పుడు ఆమె - 'ఇంగ్లీష్ నేర్చుకోవాలంటే ఏవేవో కాలేజీలకి వెళ్లి సంవత్సరాల తరబడి నేర్చుకుంటే కానీ రాదు అని అనుకున్నానురా ఇన్నాళ్ళు. వీడేంట్రా నెల రోజుల్లో వచ్చేస్తుందని అంటాడు. ఈ విషయం అప్పుడే తెలిస్తే నేను కూడా నేర్చుకునేదాన్ని కదా. ఇంత కాలం అయ్యాక ఇప్పుడు చెప్తున్నాడు ఈ పిచ్చిముండా కొడుకు" అని
నవ్వుతూ ఇంగ్లీష్ లో తిట్టిన తిట్టు నాకు తెలుగులో వినపడింది.
ఇలా అనటంలో ఆమె ఉద్దేశ్యం - ఒక భాష నేర్చుకోవటం ఇంత సులభం అంటూ వాడు జనాన్ని మభ్యపెడుతున్నాడని అనుకోవాలో... లేక నిజంగానే ఈవిడకి ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడాలనే కోరిక కలిగిందో.. అర్ధం కాక, నాకొచ్చిన ఆ నాలుగు ఇంగ్లీష్ ముక్కలనీ ఆ అయోమయంలో కొన్ని క్షణాల పాటు మర్చిపోయాను.
ఇది మీరు నమ్మాలి.
హలో దరిద్రుడు, కంబోడియా వరద బాధితుడు, కోతిగాడు, కక్కుర్తి మొహం గాడు అని సర్వనామధేయాలున్న శాండిల్యా... మీ అమ్మమ్మ రాముడికి నీళ్ళు, నీకు పొంగలి & పులిహోర, మీ తాతయ్యకి కాఫీతో పాటే ఆ స్పోకెన్ ఇంగ్లీష్ గాడికి అడ్డమైన తిట్లు ఇచ్చే రోజు ఎంతో దూరంలో లేదని నా అనుమానం. వాడి ప్రాణాల మీద నీకు ఏ మాత్రం జాలి ఉన్నా వాడికి ఈ బ్లాగ్ లింక్ పంపించు పాపం అజ్జెంటుగా!
రిప్లయితొలగించండి