ఒక రోజు

గత కొన్ని రోజులుగా అడగాలనుకుంటూ, ధైర్యం చాలక.. ఇక లాభం లేదని "ఒక రోజు" నేనే అడిగేశాను.. నువ్వు నాకేం ఇచ్చావు అని. ఏం మాట్లాడలేదు. మళ్ళీ రెట్టించి అడిగాను."ఇన్నాళ్ళుగా నాతో ఉన్నావు.. నేనే ఆత్మీయుణ్ణి అన్నావు.. నన్ను ప్రేమిస్తున్నానన్నావ్. నేను లేకపోతే నువ్వు లేనట్టే అని కూడా అన్నావు.. మరి నువ్వు నాకేం ఇచ్చావు" అని. అప్పుడు ఆ రోజు నా వైపు చిరుమందహాసంతో చూసింది. నేను నీకేం ఇచ్చానో, నీకోసం ఏం చేశానో చెప్తాను కానీ... నిన్ను ఇంతగా ప్రేమిస్తున్న నాకు, నిన్నే వెన్నంటి ఉంటున్న నాకు నువ్వేం చేశావో చెప్పు మరి అని అడిగింది.

అంటే నేను ఏదో ఒకటి ఇస్తేనే నువ్వు ఇస్తావా. ఇంతేనా ప్రేమంటే.. ఇదేనా అభిమానం అంటే. ఏదో ఒకటి ఇచ్చిపుచ్చుకుంటేనే కానీ నా దానివి కావా నువ్వు అని అడిగాను. అట్లాగని నేను అనలేదు కదా. నా వాడివైనప్పుడు నువ్వు నాకు ఏదో ఒకటి ఇస్తావనే ఆశ ఉంటుందిగా. ఆ ఆశతో, చనువుతో అడిగాను అంతే అని చెప్పింది. 'నీకు నచ్చుతుందని ప్రతిరోజు పొద్దున్నే లేచాక మనస్ఫూర్తిగా సంధ్యావందనం చేస్తున్నాను కదా' అని చెప్పాను. 'అది నువ్వు నీ  క్రమశిక్షణ కోసం చేసుకున్నది, అంతే కాని నా కోసం కాదుగా' అన్నది. 

'కార్యాలయానికి వెళ్ళి నేను నిర్వర్తించాల్సిన బాధ్యతని చిత్తశుద్ధితో నిర్వర్తించానుగా' అని చెప్పాను. 'అది నీ జీవితం కోసం చేసుకున్నది, నువ్వు అది చెయ్యకపోయినా నాకొచ్చే నష్టం ఏంటి' అని అదిగింది. 'నా జీవితం అంటే అందులో నువ్వు లేవా' అని అడిగాను. 'ఉన్నానేమో.. కానీ నన్ను పొషించటానికి నువ్వు ఏదో ఒకటి చెయ్యాల్సిందే.. తప్పదు కాబట్టి చేస్తావు. కానీ నాకోసం మాత్రమే అన్నట్టుగా ఏం చేశావు' అని మళ్ళీ అడిగింది.

'నలుగురికీ సహాయపడాలని చెప్తూ ఉంటావుగా.. అందుకే నాకు చేతనైనంతలో ఈ రోజు కొంతమందికి సహాయపడ్డాను' అని చెప్పాను. 'అది నీ మానసిక తృప్తి కోసం చేసుకున్నావు. నాకోసం కాదుగా' అని అనేసింది. 'అదెలా.. నువ్వే కనుక రాకపోతే ఈ రోజు నేను వాళ్లకి సహాయం చెయ్యగలిగే వాణ్ణే కాదు. నువ్వు నా దగ్గరికి వచ్చినందుకు గాను సంతోషంతో నేనీ పని చేశాను. అలా చెయ్యటం వల్ల.. సంతోషించి నువ్వు ఎప్పటికీ నా దగ్గరికి వస్తూనే ఉంటావని, నా దగ్గరే ఉండిపోతావని నా ఆశ' అని చెప్పాను. ఈ సమాధానంతో తృప్తి చెంది ఆ రోజు చిరునవ్వుతో చూసింది నా వైపు.

అయినా మళ్ళీ అడిగింది.. 'నేను వచ్చినందుకే నువ్వు వాళ్లకి సహాయం చేసినా కూడా అది నీకు ఆనందం కలిగించేదే కానీ నాకోసం  కాదుగా' అనే సరికి ఒకింత కలుక్కుమన్నది మనసులో. 'అదెలాగబ్బా.. నీకు నేను ప్రత్యక్షంగా ఏం చెయ్యలేదేమో. కానీ నువ్వే కనుక రాకపోతే నేనీ పని చెయ్యగలిగి ఉండేవాణ్ని కాదుగా. అందుకే నీ రాక వల్ల సంతోషంతో నేనీ పని చేశాను' అని చెప్పాను. వీడికి చేతనైనంతలో ఏదో ఒకటి చేశాడులే అనుకుందేమో, ఆ రోజు ఆ విషయంలో మాత్రం నన్ను వదిలేసింది.

'ఇవాళ పొద్దుణ్ణుండి నా చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళకి సంతోషం కలిగించేలా ప్రవర్తించాను' అని చెప్పాను. 'అది నువ్వు నీ తోటి వాళ్ళతో సత్సంబంధాలు ఉండటానికి చేసిన పని. అది చెయ్యకపోతే నీకే నష్టం... నాకేం' అని వెక్కిరించింది. అలా అనేసరికి నేనేమీ మాట్లాడలేకపోయాను.

'నువ్వు లేనిదే భోజనం కూడా నాకు చెయ్యాలనిపించేది కాదు... అందుకే భోంచేసేప్పుడు కూడా నిన్నే తలచుకున్నాను' అని చెప్పాను. 'నన్ను తలచుకున్నందుకు నాకు సంతోషమే. కానీ అసలంటూ నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం, ప్రాణం కూడా. అందుకే భోజన సమయంలో నన్ను తలచుకోకపోయినా నేను వస్తూనే ఉంటాను కదా. మరి అలాంటప్పుడు నువ్వు నాకు చేసిందేముంది ఇందులో' అని అడిగింది. నాకు ఒకింత చిన్నతనం అనిపించింది. కొంత కోపం కూడా వచ్చింది.

'నా కుటుంబ సభ్యులకి ఈ రోజు ఏం కావాలో అన్నీ అందేలా ఏర్పాట్లు చేశాను. దాంతో వాళ్ళంతా సంతోషంగా తృప్తిగా ఉన్నారు' అని చెప్పాను (ఇది కొంతవరకు అబద్ధమేమో కూడా). 'అది నీ కుటుంబ సభ్యుల కోసం, వాళ్ళ ఆనందం కోసం, సౌఖ్యం కోసం నువ్వు చేసుకున్న ఏర్పాట్లు. తద్వారా నువ్వు సంతోషంగా ఉంటావు. అలాంటప్పుడు అందులో నాకు చేసిన ఉపకారం ఏముందని' అంటూ వెటకారంగా చూసింది నన్ను. దాంతో చిర్రెత్తుకొచ్చింది నాకు. 'అంటే నా వాళ్ళు నీ వాళ్ళు కానట్టేనా' అని అడిగాను. 'నీ వాళ్ళు నా వాళ్ళు అయితేనే కదా నేనీ రోజున నీతో ఉంటున్నది.. మరి అలాంటప్పుడు వాళ్ళు నా వాళ్ళు కాకుండా ఎలా ఉంటారు. వాళ్ళు నా వాళ్ళు అయినప్పటికీ, నీ నుండి నాకంటూ ప్రత్యేకంగా ఏదో ఒకటి నేను ఆశించటం తప్పా' అని అడిగింది.

'నువ్వెప్పుడూ నాకు చెప్పే ఆ 'సమాజ శ్రేయస్సు' కోసం ఏం చేస్తే బావుంటుందో నలుగురితోనూ వివరంగా చర్చించాను. సలహాలివ్వటమే కాదు.. నాకు చేతనైనంతలో ఆచరించి కూడా చూపించాను. అది చాలదా' అని కొంచెం గట్టిగానే అడిగాను. 'ఇదిగో.. ఇలా కోప్పడితే నేను మళ్ళీ రాను.. వచ్చినా నీతో మాట్లాడను' అంటూ లేచి నిలబడేసరికి ఒక్కసారిగా భయం వేసింది. ఎందుకంటే .. తనను విడిచిపెట్టి నేను ఉండలేను. తను నా ప్రాణం. వెంటనే నన్ను నేను తమాయించుకుంటూ "కోపం ఏం లేదులే, మాములుగానే అడిగాను. ఇది చాలదా చెప్పు.. ఇంకా నేనేం చేస్తే నీకు నచ్చుతుంది అని అడిగాను. "ఏం చేస్తే నచ్చుతుంది అంటే... అది నీకే తెలియాలి. అన్నీ నేను అడిగాక ఇస్తే నీ గొప్పతనం ఏముంది. నానుండి నీకేం కావాలని అనుకుంటున్నావు, నీకు ఏది దక్కితే ఆనందంగా ఉంటావు.. దేనివల్ల జీవితాంతం సుఖంగా సంతోషంగా ఉండగలనని నువ్వనుకుంటున్నావు. అది నిర్ణయించుకో ముందు. అప్పుడు నాక్కావలసింది ఏంటో కూడా నీకే తెలిసిపోతుంది అని చెప్పింది. 

నేను కొంచెంసేపు ఆలోచించాను. సమాధానం తెలీక కాదు.. ఎలా చెప్పాలో తెలీక ఆలోచించాల్సొచ్చింది. చివరికి నాకు తోచిన పధ్ధతిలో చెప్పేశాను.  

'..నా జీవితంలో కేవలం సుఖాలే కావాలని నేను కోరుకోవట్లేదు. అలాగని పని కట్టుకుని కష్టాలని ఆహ్వానించాలన్న ఉద్దేశ్యమూ లేదు. ఏది వస్తే దాన్నిస్వీకరించటానికి సిద్ధంగా ఉన్నాను. ఒకరకంగా చెప్పాలంటే.. జీవితం అన్ని రుచులతో పాటు... శృతి బద్ధంగా.. రాగయుక్తంగా ఉండాలని... తద్వారా ఇక్కడ నీతో ఉన్నన్నాళ్ళూ.. నా మనసుకి నచ్చిన వాళ్ళతో కూడా ఉంటూ, వాళ్ళు కూడా నా వల్ల సంతోషంగా  ఉంటూ.. హాయిగా మనశ్శాంతితో గడిపెయ్యాలనుంది. పైన చెప్పినవి ఏం చేసినా, ఇది మాత్రం దక్కేలా కనిపించట్లేదు' అని చెప్పాను. 'అలాంటప్పుడు నువ్వు చెయ్యాల్సింది చిత్తసుద్ధితో చేస్తూ.. కావాలనుకున్న దాన్ని పొందటం కోసం కార్యదక్షుడవై ముందుకి వెళ్తూ.. అదే సమయంలో అందరితోను సఖ్యతతో వ్యవహరిస్తే.. నీకు కావలసింది తప్పకుండా దొరుకుతుంది కదా' అనేసింది. 'అది నాక్కూడా తెలుసు.. ఏదైనా కొత్త విషయం ఉంటే చెప్పు'  అని కొంచెం బుంగమూతి  పెట్టుకుని, వెటకారంగానే అడిగాను. 'అంటే నీకు విషయం తెలుసు కానీ, చెయ్యాల్సింది చెయ్యవన్నమాట నువ్వు' అనేసింది. ఓహో.. అంటే నాకు విషయం తెలుసు.. కానీ చెయ్యట్లేదు. తెలిసిన విషయాన్ని ఆచరణలో పెడితే సరిపోతుంది కదా అనుకున్నాను. ఇలా ఆలోచిస్తూ ఉండగా ఉన్నట్టుండి, ఎప్పటికంటే కూడా ఆ రోజు నా వైపు అత్యంత అందంగా...అనురాగంతో... వర్ణించటానికి కూడా కష్టం అనిపించేట్టుగా అవ్యక్తానుభూతి కలిగేట్టుగా.. స్వచ్చమైన, నిర్మలమైన నవ్వుతో నా వైపు చల్లని చూపులని ప్రసరిస్తూ నా తల నిమురుతూ అలా ఉండిపోయింది. ఆ చల్లదనంలో ఏదో ప్రపంచంలోకి వెళ్లిపోయానేమో.. ఉన్నట్టుండి ఏదో శబ్దానికి ఉలిక్కిపడ్డాను.

ఆ ఉలికిపాటుకి కళ్ళు తెరిచి చూసేసరికి... ఎదురుగా కిటికీలో నుండి కనిపిస్తున్న వేపచెట్టు కొమ్మల్లోంచి ఎంతో అందమైన నిర్మలమైన స్వచ్చమైన అనురాగంతో కూడిన నవ్వుతో.. నన్ను రమ్మని పిలుస్తూ.. 'మరో రోజు' నాకోసం ఎదురు చూపులు.

నా వెన్నంటే ఉంటూ, నన్ను వెన్ను తట్టి ప్రోత్సహించే "ఒక రోజు" నా కోసం చీకట్లోనే వచ్చేసి వెలుగులు విరజిమ్ముతూ ఎదురు చూస్తుంటే..  నేనేమో ఇంకా ఇలాగే ఉన్నానే మందబుద్ధిని అనుకుని గబగబా తయారైపోయాను.. కార్యదక్షతతో ముందడుగేస్తూ.